zondag 27 maart 2016

Marokko omerta



Na het oppakken van Salah Abdeslam in zijn oude buurtje Molenbeek werd de vraag gesteld hoe hij zo lang heeft kunnen onderduiken.  Hoe kan een dader van de grote aanslag in Parijs en dus de meest gezochte man van Europa onopgemerkt teruggaan naar zijn oude buurtje van familie en vrienden? Velen denken dat Abdeslam was ondergedoken in zijn sociale milieu, de Marokkaanse diaspora in Brussel. Binnen die gemeenschap zou een omerta heersen die terroristen bescherming biedt. Is dat inderdaad mogelijk?

De Marokkaanse gemeenschap in Brussel, en in Europa van Nederland tot en met Zweden, staat in verband met een belangrijk Marokkaans exportproduct: hasj. De teelt, export en handel in dat product is illegaal. De Marokkaanse hasj wordt verhandeld door Marokkaanse stromannen. Het illegale netwerk doet ook in andere illegale zaken zoals cocaine en wapens. De belangen zijn groot en we zien in Nederland vrijwel dagelijks berichten over het zware geweld van drugdealers.  Het deel van de Marokkaanse diaspora dat er mee te maken heeft, weet van zwijgen en de andere kant opkijken. Opsporing van de daders is moeilijk. Dat is reden voor Markouch om te pleiten voor de Marokkanisering van de Nederlandse politie.
  
Neder-Marokkanen stammen uit een dictatoriaal land. Hassan II was een uiterst berucht en wreed heerser. Dat leert een volk zwijgen. Zijn zoon heeft begrepen dat een ander type repressie nodig is, discreter, maar in Marokko blijven censuur en propaganda schering en inslag. Journalisten verdwijnen regelmatig in de bak en worden zwaar bestraft. De Marokkaanse leugenconstructies over de bezetting van West-Sahara worden met harde hand bewaakt en zijn onderdeel van de nationale identiteit.  Eigen onderzoek en een kritische houding zijn gevaarlijk. Het bestaan van de Marokkaanse omerta, of zwijgplicht, is wat West-Sahara betreft eenvoudig te constateren.   
Het is de Marokkaanse overheid die de omerta bewaakt via inlichtingen en veiligheidsdiensten als DGED die de ‘onderdanen’ in het buitenland moet controleren met religieuze en economische instrumenten.

De betrokkenheid van de Marokkaanse overheid bij de Marokkaanse hasjhandel is overduidelijk maar vormt natuurlijk een taboe-onderwerp. West-Sahara en hasj-export: het zijn twee onderwerpen waarover men dient te zwijgen. Ook in Nederland waar men sinds de onthullingen van Rabbae er het zwijgen toe doet op beide fronten.

Maar hallo! Niet alleen op het gebied van West-Sahara en de hasj-handel maakt de Nederlandse pers een rare indruk. Na de eerste reizen van Syrie-gangers vanuit de polder werd voortdurend de nadruk gelegd op de Nederlandse nationaliteit van de jihad-gangers. Het heeft lang geduurd voordat de Marokkaanse achtergrond van het gros der jihadisten, vanuit Nederland maar ook uit Belgie, algemeen werd erkend.

De omerta strekt zich kennelijk uit tot de Nederlandse media en tot de polder-verslaggeving over terreur. Nooit worden in Nederlandse media de aanwijzingen besproken die in de Sahrawi pers verschijnen over de verbanden tussen de Marokkaanse overheid en terreur. De Sahrawi pers bestaat hier eenvoudig niet, de hele kwestie West-Sahara bestaat hier amper. De Algerijnse pers die met regelmaat wijst op drugs en terreur-griezels bij de buren wordt evenzo genegeerd. Hetzelfde geldt voor stemmen in de Spaanse media.  Nederlandse correspondenten in Marokko houden zich vooral gedeist.

Abdeselam kon in Brussel onderduiken en werd waarschijnlijk geholpen. Dat was mogelijk door een cultuur van zwijgen en liegen binnen een gemeenschap die daarin voortdurend wordt bevestigd door de gast-omgeving. Wat is het verschil tussen net doen alsof West-Sahara bij Marokko hoort binnen het kader van een handelsverdrag, en net doen alsof Marokko geen belang heeft bij de miljarden export van hasj, en net doen alsof Marokkaanse jihadisten geen huurlingen zijn van de Saoedisch-Marokkaanse royal axis of evil

In april loopt het mandaat van MINURSO af.  De V.N. vredesmissie voor het organiseren van een referendum heeft zijn belangrijkste doel niet bereikt. Het heeft al die jaren alleen een oogje gehouden op het bestand tussen het Marokkaanse leger en het Front Polisario. (Het moet in Nederland steeds weer uitgelegd worden want de media houden de zaak buiten beeld. )
VN baas Ban Ki-Moon wilde voor de bespreking in de Veiligheidsraad een rondreis maken langs alle partijen maar hij blijkt in Marokko niet welkom. Op zaterdag 27 februari wordt de kamelenherder Choummad Abad Jouli door Marokkaanse soldaten dichtbij de bestandslijn doodgeschoten. Het Polisario noemt het de ernstigste schending van de wapenstilstand sinds het instellen in 1991. In die omstandigheden gaat Ban van 3 tot 7 maart 2016 op reis. Als Ban Ki-Moon de vluchtelingenkampen bezoekt spreekt hij met Sahrawi jongeren en Ban gebruikt daarbij het woord "bezetting". Dat is reden voor de Marokkaanse dictatuur om grote demonstraties te organiseren tegen de secretaris-generaal van de V.N. Marokko ziet geen andere uitweg voor het West-Sahara dilemma dan het provoceren van een oorlog met het Polisario. Het verwacht daarbij kennelijk steun van westerse bondgeoten of zelfs de NATO af te kunnen dwingen.

Ondertussen heeft Marokko ook al ruzie met de EU omdat het Europees Hof een klacht van het Polisario over een handelsverdag heeft toegewezen. Vreemd genoeg  is er geen protest vanuit het hysterische land als Nederland besluit het sociale verzekeringsverdag op te zeggen precies vanwege de eis dat het verdrag ook voor West-Sahara zou moeten gelden.

Maar Nederland wordt wel overvallen door een bezoek van Mohamed VI. Hij is op reis geweest naar Rusland om daar steun te zoeken voor de bezetting van West-Sahara. De dictator, op doorreis vanuit Tjechie, wordt hier niet door vele honderden of duizenden onderdanen toegejuicht. Hij wordt niet bepaald hartelijk ontvangen door het gastland. Hij komt als dief in de nacht. Zijn status is "op prive-bezoek". Dat geeft de Nederlandse media een mooi excuus om het bezoek slechts als kennisgeving af te handelen.

Nee. Geen vragen aan de soeverein.
Toch is een bezoek van Mohamed VI geen goed teken. Dat hij hier zijn geurvlaggen wil planten duidt op een wens om druk uit te oefenen. Hij wil iets gedaan krijgen. En als hij niet krijgt wat hij wil kan hij met zijn onderdanen wel eens gewelddadiger  worden.

Mohamed VI komt heel vaak op "prive-bezoek" in Frankrijk, zo vaak dat hij er zijn eigen paleis heeft. Hij krijgt in dat land steeds minder zijn zin omdat Hollande zich meer op Algerije richt. Hollande is de laatste tijd door omstandigheden echter wel gedwongen meer en meer met Marokko "samen te werken" op veiligheidsgebied. Geen leuk voorbeeld.
Geen onderwerp voor vragen aan de soeverein.

Vragen over Marokkaanse collega-journalisten? Nee.

Ook geen vragen over zijn ambtenaren die zich in Spanje moeten verantwoorden voor beschuldigingen van genocide. Geen vragen over gendarme chef Benslimane die wordt verdacht van moord op de socialistische voorman Ben Barka. Geen vragen over zijn hoogste veiligheidschef Mansouri directeur-generaal van de Nationale Veiligheid en Toezicht op het Grondgebied (DGSN-DGST), Abdellatif Hammouchi. die in Frankrijk wordt beschuldigd van marteling. Welnee. Geen vragen.
Omerta..