maandag 14 maart 2011

Domineesteen Rutte

De ontwikkelingen in Noord Afrika worden vergeleken met het omvallen van een rijtje dominostenen. Dat is een overdreven vergelijking want de rij omgevallen regimes is kort: Tunesië en Egypte. Deze twee op westerse belangen gerichte regimes bestonden al te lang en zijn bezweken onder de druk van strijdlustige maar ongewapende burgers die zich organiseren via moderne westerse zaken, zoals de mobiele telefoon en het internet. Nederland en Europa kijken belangstellend en afwachtend toe hoe de strijd tegen corruptie en voor openheid en transparantie zich ontwikkelen. De onthullingen van Wikileaks zijn in Nederland alweer bijna vergeten.

Tussen Tunesië en Egypte ligt Libië, een land met een leider die in Europa stevig wordt gehaat. De regeringen in Nederland en Europa, en vooral Frankrijk en Engeland, loeren op elke mogelijkheid om Kadaffi kapot te maken. Men is bereid om elke Libische oppositie voor hun karretje te spannen en te steunen met sancties, een wapenembargo, een aanklacht van het Internationaal Strafhof en alles in naam van de mensenrechten. President Obama dreigt met geweld als er geen eind komt aan het geweld. Maar gaat het de nobele bestuurders werkelijk om de mensenrechten en vreedzame verhoudingen? De Libische oppositie krijgt steun van regeringen uit het buitenland en is ook de gewelddadigste tot nu toe in de reeks dominostenen. Bestaat er een verband tussen de gouvernementele steun en de gewelddadigheid?

De Britse minister van Buitenlandse Zaken, William Hague, heeft zonder schaamte leugens verspreid om de positie van Kadaffi te ondermijnen en stuurt Britse militairen het land in die daarmee de Libische soevereiniteit schenden. Minister-president Rutte, ideologisch en persoonlijk bevriend met zijn Engelse collega Cameron, doet flink mee. De ontwikkelingen in Noord Afrika waren voor rechts Nederland om de vingers bij af te likken .. tot het een beetje mis ging en Nederlandse militairen werden opgepakt. Rutte verzweeg de zaak zo lang mogelijk en verklaarde toen dat er niets gezegd kan worden wegens veiligheidsredenen. Hare majesteit de Koningin gaat ondertussen op bezoek bij de sultans van Oman en Qatar waar het hoofdkwartier van Al Jazeera is gevestigd, het televisiestation die de revoluties in de Arabische wereld voortdurend aanwakkert. De opgepakte militairen zijn alweer terug maar een open en eerlijke verklaring van de gebeurtenissen is er nog niet.

In Marokko heerst Mohamed VI en dat is een dikke vriend van Europese regeringen. Er is in dat land veel gaande. Voor de zelfverbranding van een jonge Marokkaanse vrouw is in Nederlandse media net zo weinig belangstelling als voor de slachtoffers in de Westelijke Sahara, maar heeft in de Marokkaanse gemeenschap wel diepe indruk gemaakt. En Mohamed VI is wat bezorgd geworden over de demonstraties in zijn land die begonnen op 20 februari. De Koning heeft constitutionele hervormingen aangekondigd en zelfs een referendum. Ach ja, een referendum. Er is positief op gereageerd door volgelingen van Mohamed VI zoals het Congres-lid Buerke, senior senator John McCain, en onze eigen Gijsbert van Iterson-Scholten, leider van het Marokko project van IKV-Pax Christi, die niets van de Westelijke Sahara begrijpt.
Op 14 maart was er weer een demonstratie in Casablanca, die werd hardhandig uit elkaar gemept. Op 20 maart is er een demonstratie in Rotterdam voor een democratisch en vrij Marokko en Noord-Afrika. Ook in andere Europese landen en in Marokko zelf wordt er op die dag actie gevoerd. De organisatie is een Facebook-groep.

En ook de Saharaanse jeugd in de vluchtelingenkampen in het autonome gebied in het zuiden van Algerije, heeft gedemonstreerd voor verandering en tegen corruptie.
Ook in Spanje wordt er om meer democratie geschreeuwd.
Maar het Oranjehuis en het kabinet Rutte hoeven zich geen zorgen te maken. In Nederland bestaat geen grote beweging voor openheid en transparantie en tegen corruptie en schandaleuze zelfverrijking. De regering in Nederland kan het internationaal recht schofferen en er mee weg komen zoals dat is gebleken met de illegale inzet van militairen op Libisch grondgebied en het aanvaarden van het onwettige visserijverdrag met Marokko. Nee, hier praten sociaaldemocraten het liefst over die anderen, waarbij zoals gebruikelijk de misdaden van hun koninklijke bondgenoot in de Westelijke Sahara worden verzwegen.

donderdag 10 maart 2011

RASD TV



Hare Majesteit de Koningin is op bezoek in Qatar waar Al Jazeera is gevestigd. De bezoekers van dit blog kunnen ondertussen kennismaken met de TV zender van de vrije Saharaanse republiek: RASDTV. Klik op het testbeeld voor stromende testbeelden.

donderdag 3 maart 2011

Hypocriete Uri

Opvallende afwezige bij de verkiezingscampagne was meneer Verhagen, de voormalige minister van Buitenlandse Zaken. Die moest op wintersportvakantie. Nu zijn de uitslagen binnen en nu mogen wij weten dat sinds zondag Nederlandse mariniers worden vastgehouden door de Libische leider waar Nederland geen vriend van is. De huidige minister van Buitenlandse Zaken, Uri Rosenthal, had al aangekondigd dat na de evacuatie van alle mensen die vastzitten door de onlusten in dat land, sancties door de EU tegen Libië zullen worden genomen. De mariniers wilden met hun helikoptertje een paar mensen evacueren. Nu is dat mislukt en heeft Khadaffi rechtmatig gijzelaars in handen gekregen. Nederland is ongerust.

En nu, Uri? Nu moet er worden onderhandeld met "the Libyan government, or whatever is left of it." De diplomatieke diensten van het land werken amper. Wat heeft Nederland te bieden? Khadaffi kan weten, als hij tenminste naar Rosenthal heeft geluisterd, dat als alle Nederlanders weg zijn, sancties tegen hem worden ingesteld. Dat helpt niet. Meneer Rosenthal komt bovendien uit Den Haag waar het Internationaal Strafhof is gehuisvest. Dat wordt nu ingezet tegen Kadaffi. Dat helpt ook niet. Wie of wat kan dan helpen? Heeft Nederland vrienden die vrienden kennen die een goed woordje kunnen doen bij Kadaffi? De Koning van Marokko soms? Not very likely. Misschien moet Uri eens gaan praten met Chavez ... als het mag van de gedoogpartner. Chavez heeft echter wel verstandige plannen en het is de vraag of Uri's partner dat wil gedogen.

Voordat de opstand uitbrak hoorden we de Nederlandse ministers niet over de mensenrechten in Libië, Na de opstand was al snel sprake van een wapenembargo, sancties en strafrechtelijke vervolging. Nu weet Uri even geen krachtige woorden te vinden en mogen wij stilletjes hopen dat de diplomatie van Uri de mariniers gaat helpen. Jammer dat dit stil is gehouden, "wegens veiligheidsredenen" want als dit bekend was geweest tijdens de verkiezingscampagne waren wellicht interessante discussies over het buitenlandbeleid ontstaan.

Overigens is men in België diplomatiek verstandiger bezig.

Ondertussen worden de mensenrechten in de door Marokko bezette Westelijke Sahara, ernstig geschonden. Tijdens het prestigieuze surffestival dat de bezetters elk jaar organiseren in Dahkla hebben Saharanen gedemonstreerd voor hun rechten. Marokkaanse kolonisten hebben daarna pogroms uitgevoerd in de stad tegen de Saharaanse minderheid. Ook in de hoofdstad van de Westelijke Sahara, El Ayun is het gisteren weer misgegaan. Er was een demonstratie voor de mensenrechten van Saharanen. Wat waren de eisen van de Saharanen?
Volgens een verklaring van de Saharaanse vakbondsunie komen zij op voor:

* Ontslagen werknemers van het mijnbouwbedrijf "PHOSBUCRAA"
* voor de families van de politieke gevangenen die zijn opgepakt na de ontruiming van het protestkamp Izik GDEIM
* voor de rechten van werknemers in de kustvisserij en van traditionele vissers.
* Werkloze afgestudeerden
* mensen met een handicap en speciale behoeften
* families van 16 vermisten
* een groep werknemers van de vennootschap SMESI, een dochteronderneming van OCP
* Werknemers die zijn ontslagen bij het bedrijf "Fleur de Mer"

De vreedzame demonstratie, waaraan werd deelgenomen door ongeveer 500 mensen uit verschillende organisaties, begon rond 9 uur op woensdag, 2 maart, maar werd om 13.30 uur aangevallen door een ruime politiemacht samen met een grote groep Marokkaanse kolonisten, op de Smara Avenue bij de voordeur van het ministerie van Mijnbouw, in de bezette stad Ayun. Betrouwbare bronnen bevestigden dat de aanval werd bevolen door de Wali (gouverneur) van de stad.

Voorzover bekend zijn er vele gewonden gevallen. Zeker is dat de heer Sidi Ahmed Eddia, secretaris-generaal van het Uitvoerend Comite van de Confederatie van de Saharaanse werknemers, CSTS, ernstig gewond is geraakt en is overgebracht naar het ziekenhuis. Andere gewonden die met name worden genoemd zijn: Mohamed Talp, El Hussein Saidi en Sidahmed Mohamed Rachid. Het ziekenhuis is omgeven door de politie, en er hangt ook een grote groep kolonisten rond en bovendien is er veel politie in burger die de in en uitgangen controleren.

Het mensenrechtenklimaat in de Westelijke Sahara is buitengewoon slecht. Toch zien we in Nederland niemand roepen om sancties tegen Marokko, of om strafrechtelijke vervolging van Mohamed VI.